පැහැසර සිත්තම් 01

15-06-2012
 බණ්ඩාරනායක ජාත්‍යන්තර ගුවන් තොටුපලට අපේ ගෙදර කට්ටියම ආවා..ඔක්කොගෙම මුහුණු වල ලොකු සතුටක් හැංගිලා තිබ්බා..හැමෝම මන් ගැන ලොකු ආඩම්බරයකින් හිටියේ..මන් ඔක්කොටම දන ගහල වැඳ යන්න පිටත් වුණා..පුංචි , මහම්මි ඔක්කොටම වැන්දා.
"අනේ අපේ අම්මව බලාගන්න හොදේ මන් එනකන්.මන් ඒ  හැමෝගෙන්ම ඉල්ලුවේ එච්චරයි."

හැමෝටම සමු දීල මන් flight එකේ අන්තිම දොර ලගට ආවා.. කිත්තගේ තාත්තත් මට සමු දීල ගියා..දැන් මන් විතරමයි..ඇස් දෙකට ගලන්  ආපු කදුළු බිදු වලට ඔහේ ගලාගෙන යන්න මන් ඉඩ දුන්නා..මෙච්චර වෙලා හැංගිලා තිබ්බ කදුළු බිදු ඔහේ ගලන් ගියා..අදින් පස්සේ අමුතුම ලෝකයක්..අමුතුම දේශයක්..
හ්ම් හ්ම්  ම්හ් 
flight එකට තව වෙලාව තිබ්බ නිසා මන් phone එක අතට ගත්ත.මගේ හොදම යාළුවා චතුට මන් අන්තිම msg එක යැව්වා...එයා මට call එකක් දුන්න...
" අනේ හන්සියෝ ඔයාට මොනවා කියන්නද කියල මට තේරෙන්නේ නෑ.මට උබ ගැන ආඩම්බරයි.පරිස්සමෙන් ගිහින් වරෙන්..මේ අන්තිම වචන ටික.."
මන් මුකුත් කිව්වේ නෑ..ගලන කදුළු බින්දු අස්සේ කොහමද කතා කරන්නේ මන්..
"බුදුසරණයි චතු "
මන් එහෙන්මම phone එක තිබ්බා

හැමෝම කිව්වේ මන් හරිම වාසනාවන්තයෙක් කියල..මේ වගේ එකක් ලේසියෙන් කාටවත් හම්බවෙන්නේ නෑ කියල එයාලා සතුටු වුන..මගේ දෙමව්පියෝ...එයාලට ගොඩක් සතුටුයි..එත් මන් කොච්චර දුකෙන්ද හිටියේ,මට දාල යන්න බැරි  මැණික් තුනක් තිබ්බා මන් ගව..
ඒ මගේ අම්මයි තාත්තයි චුටියි...මොනවා කරන්නද ඕන දෙයක් කියල මන් හිත හදාගත්ත අන්තිමට.
එදා ඒ ශිශ්ශත්වය ලැබුන වෙලාවේ ඉදල අද වෙනකන් මගේ හිතට දැනුන හැගීම් , වෙච්ච හැම දෙයකම මට මැවි මැවි පෙන්න ගත්ත,,
කැම්පස් එකේ අයගෙන් ඇත් වෙන එක ගැනත් දුකක් නොතිබුණාම නෙමේ..එත් අන්තිමට මන් හිත හදාගත්ත..මගේ කැම්පස් එකට මගේ අම්මලට සතුටක් ගෙන්න අම්මගේ ලොක්කි තව ටිකකින් මේ රටෙන් යනවා අම්මේ..
MH178  flight එකේ අයට දොරටුවෙන් ඇතුල් වෙන්න කිව්වා..අවසාන මොහතෙත් මන් අම්මට කතා කරන්න video call කෝල් එකක් ගත්ත...
" අම්මේ අපිට එන්න කිව්වා..මන් යනවා එහෙනං.."
"අපි මේ එක පෙන තැනමයි ඉන්නේ..ඔය යද්දී අපිට පේනවා.."
. අම්ම කිව්වේ සතුටක් වෙව්ලන කටහඩට එකතු කරන්..
අම්ම කදුළු බින්දු හංගන්න එක තාත්තට දීල එතනින් ගියා..
"හරි එහෙනං flight එකට නැගල කෝල් එකක් දෙන්න පුතේ.."
තාත්ත එහෙම කියල එක තිබ්බා ..
මන් මුළු හිතේම දහිරිය අගට අරන් පුටුවෙන් නැගිටලා දොර ගාවට යන්න පටන් ගත්ත..එත් ඒ ටික දුර යන්න මට මහා ලොකු වෙලාවක් ගත වුණා.
මන් ඔස්ට්‍රලියව බලා පිටත් වුණා


පහන් පුරුදු විදියට වැඩ ඇරිලා ආවා..වෙනද වගේම තෙහෙට්ටුවක් අදත් අගට දැනුනා..හරිම අමාරුවෙන් ඇග හෝදන් ඇවිත් අම්ම දුන්න බත් එක අතට ගත්ත..එත් එකෙන් කටවල් 3 , 4 කට වඩා කන්න බැරි  වුණා .ඇයි මෙහෙම දෙයක් වුනේ කියල තාමත් එයාට හිතා ගන්න බැ.වෙනද පුරුදු විදියට සදලිට  කතා කරන්න කියල එක අතට ගත්තත් ඒ ආසාව බොහම අමාරුවෙන් මැඩ ගත්ත පහන්...facebook එකේ එහෙ මෙහෙ ගිහින් ටිකක් බල බල ඉදල එහෙන්මම නින්ද ගියා පහන්ට..අම්ම ඇවිත් ඇදට ගිහින් නිදා ගන්න කිව්වම හෙට වැඩටත් යන්න තියෙන නිසා පහන් අමාරුවෙන් ඇදට ගියා..එත් නින්ද අහලකවත් නෑ.සදලිගේ මුහුණ එයාට වද දුන්නා