නුබට බෑ දුර යන්න , යන්නේ අපි එකටමයි

ඔය ලමැද පුරාවට දිව යන්න මට සිතින්
සිත් කොනේ සිට නෙතට , නෙතු ඉමේ සිට ලවන්
සොරාගෙන ඇස් තුඩගේ, කිමිදෙන්න නුබ මතින්
හීන පේනා රෑට නොහැකි වෙන්නේ නෑ ඉතින්

මා ඇසේ කදුළු බිදු නුබේ මිස මගේ නොවෙයි
වාතලයේ නුබ වටා  මදපවන මම තමයි
 ජීවිතය පුරාවට නුබ මගේ රන් කදයි
නුබට බෑ දුර යන්න , යන්නේ අපි එකටමයි

යශෝ දෙවි මවු

දේදුන්නේ පාට තැවරිලා 

ඒ පාටින් මල් පිපිලා 

හැමදාමත් හිමිදිරියේ 

ඇවිද්ද පාපොඩි 

යශෝ දෙවි මවු තුරුලට 

අපි 

මතකයි මා බාල කාලේ 

මේ පාසල් මවු බිමේ 

දිවගියා  පැන්චියන් විලසින්.....

අයෙමත් ආදරෙන් 

කුමරු හිරු පායනවා 

ඒ මල් පිරි උයනට 

මගේ පා සටහන් තියන්නට,

දුව පැන  නටන 

පුංචි කුමරියන්ට 

අකුරුකරන්නට 

සදාදර බැතියෙන් 

|

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|වැජබෙ මවුනි යශෝදරා
එදා හැදුනු ඔබේ තුරුලේ මා 
අද ඔබේ දරුවන්ට මවක් වෙන්නම්
  පෙර මග මන් බලා 

මේ දවස්වල අපි  training.ඒ නිසා මට chance එකක් හම්බුනා මගේම ස්කෝලෙට උගන්නන්න යන්න ...එක හරිම අමුතු අත්දැකීමක්..ජිවිතේ ඉගෙන ගත්ත , යාලුවෝ එක්ක පිස්සු නටුව ඉස්කෝලේ ගුරුවරයෙක් වෙලා ඒ පන්ති කාමර වලටම යද්දී.....
අයෙත් මගේ පාසල් ජිවිතේ මතක් වුන..මගේ ස්කොලේ ගැන ආඩම්බරයක් ඇති වුන...මේ එක ගැන ලියවුන පුංචි කවියක්....
මේක ලියන්න මට මගේ යාලුවෙකුත් සහයෝගය දුන්න.එයටත් ස්තුතියි කියනවා ...

හදවත ගැහෙන රාවේ

ආදරේ
දොරේ ගලලා
හදවත
ගැහෙන රාවේ 
හිතට දැනුන
දවසේ ඉදන් 
තාමත්
ඇහෙන්නේ
ඒ හඩමයි 
ඒ පපු තුරේ හැංගෙන්න තාමත්
මේ දගකාරිට ඕන තමයි
එත්

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
---------------------------------------------------------------

ලං වෙන්න ලං වෙන්න දුරස් වෙන හින්දා
තනි වෙච්ච හංසි ඔබේ දුරින් හිද හැඩුවා
දෙනෙත් පෙති අඩවන්ව නුබේ සුවඳ වින්දා 
හීනෙනුත් නුබ ඇවිත් සිප ගත්තු හන්දා

ආදරය - අනාදරය

පුද දුන් සෙනේ වරදක් වූයේ කොතනි 

සසරේ පුරුද්දට හමුවුයේ  ඇයිද  හිමි
පදනම් දමා ආදරේ කොටු කල නොහැකි
ඔබේ සතුට වෙනුවෙන් දුර ඇදෙන්නෙමි 

  

 සතුට ඉරි තලා නියගය ආවාදෙන් 
දුර ගිය ඔබේ මතකය මිය නොයෙද්දෙන්
දින සති ගෙවී කාලය ඉගිලී යද්දෙන්
විය හැකි හොදම දේ සිදුවී මා මියයද්දෙන්

 

 මගේ මතක දුක් කදුලක් නොවේවා
නෙත දැල්වෙන සතුට ඇතක නොයේවා
මග නොබලා හිදින්නම්  හිමියනි ඔබ  දිනේවා
ආදරේ කරන්නම් ඔබහට එය නොදැනෙවා

ඉන්න බව දැනේ දොඩමලු වෙනු කැමති
ඔබ සිත තවත් පාරන්නට නොම කැමති
නොදුටු විලස යන්නම් එය ඔබට රුති
දෙතැනක වෙලා දෙසිතක් ආදරේ කරති 

පියබා යන්න දුරු රටකට තොස් සිතිනි

 

ලබැදි වදනින් නිවා දැමු ඒ තැවුල් යළි නැගී යාමයේ
රූ රටා  තව නේක සිතුවම් ඇදෙයි රෑ ආකාසයේ
දෙතනකට වී එකම සඳ දෙස නෙත් කැලුම් යාවෙන රැයේ
වාව ගන්නේ කෝමදැයි මට කියාදෙනු මැන මගේ ප්‍රියේ

හංස විල් තෙර සැරසු  මසිත් මල තඹරු
හද ගැබ පිරි ඇත ඔබ සෙනහස මහරු
හංසිය වටලාවී තටු ඇති නෙක බමරු
ඉන්නේ කොම කියල දෙන් මගේ කුමරු  

ඔබ ලග උන්නු මතකය වාවන්නේ නෑ
අතු සිදුනාට සෙනෙහස් මල මියෙන්නේ නෑ
දුක වැඩි වුණත් ඇස කෙමි තෙත් වෙන්නෙත් නෑ
දුරු රට ගියත්  ඔබේ ආදරේ මැරෙන්නේ නෑ

කාලය ඉගිලේවි නවතන්නට නොහැකි
ඉන්නට ඉකිලාවි , ඔබ පියාබන විටදී
හෙට ගැන පැතුම් හිත ඇත්තේ මිරිකී
හොද දේ සිදු වේවි එය වලකනු නොහැකි 

 මේ මගේ 50 වෙනි පොස්ට් එක....එක හරිම වෙනස්ම මතෘකවකටයි ලියන්න සිද්ද වුනේ...කොහම වුනත් මගේ නිර්මාණත් එක්ක හිටපු යාලුවෝ ඔක්කොටම ගොඩක් ඉස්තුතියි...මේකත් කියව බලන්නකෝ......

රැවටීම

 

 

 

අසම්මත
චායව ඇස් අගට හොවා
මායාව රග දක්වා

කදුළු හන්ගුවම
හිතුවද
මම 

රැවටුනා කියල
කොහමද එහෙම වෙන්නේ?

මගේ 
මුව සිනා ...............
දැක සතුටු වූ
ඔබ

ඉතින් රැවටුනේ මන්ද????

 

 

 

 

 

 

හංස මාන්ස

රුදු ගොර බිරම්
සිවුපා රැල
කීතු කීතු වී ගිය
මගේ හීනෙට
හඩතලා හිනවෙද්දී
නරුමයන් කුසට
හංස මාන්සවල
රස දැනෙන්නට පෙර
පරිස්සමට තියාගන්න
ඔයාගෙන් ඉල්ලගත්ත
අපේ ඒ ආදරේ
තව තවත් පපු කැනත්තටම  හිර කර ගද්දි
තාමත් ජිවත්
වෙනවා කියල දැනෙනවා 

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
_________________________________

...ඒ
අපේම   විතරක් වුන
අපේ ආදරේ වෙනුවෙන්